ระบบการดูแลสุขภาพทั่วไป

เมื่อรวมการพิจารณาจากมุมมองทางทฤษฎีข้างต้น แต่ยังรวมถึงความไม่ลงรอยกันระหว่างกลุ่มที่แข่งขันกันและพัฒนาการทางประวัติศาสตร์ในสังคม ประเทศต่างๆ ได้พัฒนาระบบการรักษาพยาบาลที่แตกต่างกันจำนวนมาก ระบบการรักษาพยาบาลของประเทศประกอบด้วยผู้ให้บริการ ผู้ป่วย ผู้จ่ายเงิน การทดลองวิจัย โปรแกรม องค์กร สถาบัน ธุรกิจที่เกี่ยวข้อง กฎหมาย ข้อบังคับ และนโยบาย บางประเทศมีระบบการรักษาพยาบาลที่เป็นส่วนตัวเป็นส่วนใหญ่สำหรับผู้ที่สามารถจ่ายหรือซื้อประกันได้ คนอื่น ๆ มีระบบการรักษาพยาบาลแบบ "สากล" หรือ "สังคม" มีหลายวิธีที่อาจใช้งานได้ ใน "ระบบสุขภาพแห่งชาติ" เช่นเดียวกับในบริเตนใหญ่ บุคลากรทางการแพทย์และสถาบันหลายแห่งเป็นของรัฐบาลและบริหารงานผ่านผู้ให้บริการเอกชนเช่นกัน ใน “ระบบประกันสุขภาพแห่งชาติ” เช่น แคนาดา บุคลากรทางการแพทย์ส่วนใหญ่ทำงานเอกชน แต่ได้รับการชดเชยจากรัฐบาลในระบบ “ผู้จ่ายรายเดียว” เงินทุนด้านการรักษาพยาบาลมาจากรายได้ของรัฐบาล ในระบบ “หลักประกันสุขภาพถ้วนหน้า ” เช่นเดียวกับในเยอรมนี บุคลากรทางการแพทย์เป็นลูกจ้างเอกชน แต่รัฐบาลกำหนดให้เงินสมทบของพนักงาน (ภาษีเงินเดือน) ที่เข้ากองทุนประกันเอกชน เงินทุนด้านการรักษาพยาบาลผ่านภาษีที่แตกต่างกัน แม้ว่าแนวคิดของระบบดังกล่าวทั้งหมดคือให้ทุกคนได้รับการ ดูแลสุขภาพ สหรัฐอเมริกามีระบบเอกชน/สาธารณะแบบผสม โดยมีการแปรรูปมากกว่าประเทศพัฒนาแล้วอื่นๆ ส่วนใหญ่ ผู้ให้บริการด้านสุขภาพส่วนใหญ่ไม่ได้ทำงานให้กับรัฐบาล และประกันสุขภาพส่วนใหญ่เป็นของเอกชน หลายคนที่ทำประกันจะได้รับส่วนลดจากที่ทำงาน การดูแลสุขภาพบางอย่างจ่ายโดยโครงการของรัฐบาล เช่น Medicare และ Medicaid ซึ่งได้รับเงินสนับสนุนจากภาษีและรายได้ของรัฐบาลทั่วไป ในประเทศที่พัฒนาแล้ว ค่าใช้จ่ายด้านการรักษาพยาบาลได้เพิ่มสูงขึ้น โดยได้รับแรงหนุนจากต้นทุนของเทคโนโลยีใหม่ๆ การดูแลผู้ป่วยและการรักษาโรคที่ดีขึ้นและครอบคลุมมากขึ้น การใช้ชีวิตแบบนั่งนิ่งๆ และภาวะโภชนาการที่ไม่ดี และประชากรสูงอายุ ในประเทศส่วนใหญ่ การรักษาพยาบาลไม่ใช่ทรัพยากรที่ไม่จำกัด จะต้องทำการแลกเปลี่ยนและการประนีประนอม บุคคลบางคนไม่ได้รับการดูแลสุขภาพที่เพียงพอ ค่าใช้จ่ายด้านการรักษาพยาบาลสูง มีการรอคอยที่ยาวนานกว่าจะได้รับบริการทางการแพทย์บางอย่าง เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ได้รับค่าตอบแทนค่อนข้างต่ำ หรือสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นหลายอย่างรวมกัน