วรรณกรรมของชาวกรีกไม่ได้ขาดคำเตือนถึงผลร้ายของการดื่มมาก

วรรณกรรมของชาวกรีกไม่ได้ขาดคำเตือนถึงผลร้ายของการดื่มมากเกินไป แต่ในแง่นี้มันถูกค้นพบโดยคลาสสิกของชาวฮีบรู ข้ออ้างอิงแรกสุดในคัมภีร์ไบเบิลแสดงให้เห็นว่าเหล้าองุ่นมากมายไม่เพียงถือเป็นการอวยพร เทียบเท่ากับนมและน้ำผึ้งที่เพียงพอ ธัญพืชและผลไม้ แต่ยังเป็นคำสาปแช่งสำหรับผู้ติดสุราเช่นโนอาห์ด้วยในวัฒนธรรมทางศาสนาประจำชาติที่พัฒนาเป็นศาสนายูดายในปัจจุบัน การดื่มเป็นส่วนสำคัญของพิธีการที่สำคัญทั้งหมด ตั้งแต่การเฉลิมฉลองการเข้าสุหนัตของเด็กชายอายุแปดวันไปจนถึงการฉลองดวงวิญญาณของผู้จากไป การดื่มเหล้า และระหว่างนั้น งานแต่งงาน การมาถึงและการจากไปของทุกๆ วันสะบาโตและเทศกาลต่างๆ และที่จริงก็คืองานฉลองใดๆ การดื่มจึงกลายเป็นการรวมเข้ากับทัศนคติที่เคร่งครัดในการเคารพต่อความศักดิ์สิทธิ์หรือความสำคัญของโอกาส จนถึงขั้นที่ว่าการดื่มมากเกินไปและเมามายจะไม่เหมาะสมและไม่ได้รับการอนุมัติอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นความเมาก็กลายเป็นพฤติกรรมเชิงลบทางวัฒนธรรม พฤติกรรมที่ถูกปฏิเสธ และโดยทั่วไปจะหายไปจากชุมชนชาวยิว ในแง่ร่วมสมัย การดื่มอยู่ภายใต้การควบคุมทางสังคมที่มีประสิทธิภาพ และผลที่ตามมาคือความขัดแย้งที่ดูเหมือนเป็นเรื่องน่าดึงดูดใจสำหรับนักศึกษาสมัยใหม่เกี่ยวกับปรากฏการณ์ทางสังคมวัฒนธรรม นั่นคือผู้คนบางกลุ่มที่มีสัดส่วนของผู้ดื่มที่สูงมากจะแสดงอัตราการติดสุราและอื่นๆ ที่เกี่ยวข้องกับแอลกอฮอล์ค่อนข้างต่ำ ปัญหา.